Alay sa Patrong San Miguel

I.

Oo, mapait ang beer pero lalagukin ko.
Pagdampi pa lang sa labi ko
nalalasahan na ang bisa ng lasong
iniinom ko. Buti na lang malamig
at nabawasan nang kaunti ang pait.
Sa pag-agos ng cerveza sa aking dila
dahan-dahan ding kumakalat hanggang utak
ang kakaibang lasang nararanasan.
Hayan, tikman mo. Lasapin ang lahat
ng sakit ng mundo. Buti na lang mapakla,
pinaimpis ng laway ang pait, pero sige,
lagok lang nang lagok. Magpakalunod
sa alkohol na nakalalango. Lunurin
ang sama ng loob. Kapag tumagal-tagal
malilimutan din ang sakit ng ulo...
o puso? Ewan! Basta ang alam ko
sa gabing ito tatalikuran ko ang mundo,
ang lahat ng taong pabigat sa buhay ko.
Leche! Tangina nilang lahat! Hala, lagok!
Hayan... medyo gumagaan ang pakiramdam.
Ganyan lang. Sige pa, patugtugin lang
ang samba na sasabayan ko sa kinauupuan.
Puta! Ang gaan ng feeling! Umiinit na rin
ang tiyan, pamalit sa init na dapat sa puso
nararamdaman. Masarap din naman.
At least nalilimutan ko problema ko,
ang mga hinayupak na... hep hep hep!
Teka lang. 'Di ngayon ang oras ng kalungkutan.
Beer pa nga!

II.

San Miguel! Siya lang ang sasantuhin ko
ngayong gabi. Sige pa, yosi! Habang hinihintay
ang pukenanginang beer na... Waiter!
Ah! Salamat. Hayan... sige, ibuhos mo.
Lagyan mo ng yelo. Marami. Ano nga ba
ang kanina kong sinasabi? Ah, santo!
San Miguel! Haha! Si San Miguel na patron
ng mga halang ang bitukang tulad ko.
Kaya kong uminom ng tatlong bote
dire-diretso! Alam mo ba 'yon? Walang puknat!
Without batting an eyelash, 'ika nga.
Tangina, paubos na 'tong pangalawa ko.
Maya-maya oorderin ko na ang pangatlo.
Sa mga panahong gaya nito na walang direksyong
pinatutunguhan ang isip ko, beer lang ang katapat!
'Kita mo, dalawang bote pa lang halos
solved na 'ko. Nalilimutan ko na'ng mga punyetang
problema ko. Hala, sige! Inom! Hithit! Buga! Inom!
Umindak sa samba! Sayaw! Sayaw! Sige pa!
Tangina! Tangina! Putangina! Takot ba 'kong
harapin ang mga problema? Suntukan na lang!
Hahamunin ko silang lahat na nagpapasakit
sa buhay ko! Hahamunin lang naman eh.
'Pag pumalag, ibang usapan na 'yon.
'Pag nandiyan na uurong ka pa ba?
Waiter, beer pa!

III.

Oo, mapait ang beer. Pero sa unang bote lang 'yon.
Sa pangalawa, sa pangatlo, tumatamis na 'to,
parang ang lintik na buhay ko! Waiter, beer pa!
Syet, may beer na pala. Never mind.
Okay na 'to. (Okay na nga ba 'ko?) Uubusin
ko na lang 'to. Pangatlong boteng lalagukin
nang walang puknat. Without batting a fucking
eyelash! Wala nang yelo pero kaunti na lang
naman 'to. Titiisin ko na lang ang cervezang
mainit, kahit mapait. Naglalaway pa rin naman ako.
Siguro 'di ko na mararamdaman ang sama ng loob,
'di na malalasahan ang pait. Ha? Last order na?
Hindi na. Okay na. As far as I'm concerned
tapos na. Tapos na ang gabing ito. Paggising ko
bukas siguro masakit ang ulo ko. 'Di bale.
At least 'yon ang naiisip ko. Hindi ang mga
problema ko. Tapos na rin ang samba.
Nag-uuwian na ang mga customer ng Cafea.
Kasama ko na lang 'tong huling bote ko
ng cerveza, nakapatong sa mesa, naghihintay
na ubusin ko, inumin, lagukin, kahit mapait
kahit mainit.

- written in 1999 at Cafea